![]() |
| Bartek |
Buurman Bartek wil ons meenemen op een wandeling. Hij gaat zelf al regelmatig sinds hij hier woont. En vooral Sijbe wil er graag eens even uit, om iets als dit te doen. We laten weten dat we niet zo heel geoefend zijn, en niet een heel moeilijke wandeling kunnen doen.
![]() |
| Een van de stijle trappen naar beneden |
We gaan met de auto naar een bekend vertrekpunt voor diverse levadawandelingen. De 25 fonteinen.
De parkeerplaats bevindt zich hoog op een plateau, en is ram vol. Ondanks dat het mistig is en miezerig weer. 11 graden daar boven. Op zich is het niet erg dat het wat koeler is. We lopen ons wel warm. Maar dat gemiezer is minder leuk. Langs de levada hangen veel bomen over ons heen dus we lopen redelijk droog. We hebben de rabaçal route genomen.
Het eerste stuk is niet heel moeilijk. Maar daarna dalen we af het dal in. Honderden treden af. Al slingerend naar beneden. Na een km ofzo beginnen mijn knieën ietsje te protesteren. Afijn. Soms wat rechtere stukjes dan komen de knietjes weer wat bij zeg maar. Ergens halverwege de stijle afdaling komt er een afslag.
Of we naar de waterval willen met zo'n prachtige vijver eronder. Waar je in kunt zwemmen... Nou het weer is echt pet dus zwemmen gaat m sowieso niet worden. Maar we willen ons ook niet laten kennen.
Dus door naar beneden. Nog meer treden. Er komen ons groepjes tegemoet die op weg zijn omhoog...hijgend, bleek en vaak rustend. Een enigszins glazige blik in de ogen. Oh god. Wij gaan naar beneden gelukkig. Maar wat staat ons straks te wachten. We zullen uiteindelijk ook weer omhoog moeten.
![]() |
| De waterval met de vijver eronder |
Voorzichtig vraag ik aan Bartek of we straks al die ( fokking) traptreden weer omhoog moeten. Mijn beenspieren trillen nu al.. dat ga ik niet trekken. Neehoor zegt hij lachend we gaan een andere kant om. Haha feit blijft dat wij beneden zijn en toch op de een of anderen manier weer naar boven moeten.
De waterval en vijver is inderdaad prachtig.
Bijzondere omgeving. Ook de wandeling is mooi. Kan niet anders zeggen. Ondanks de dikke mist. En het feit dat ik vaker naar de modderige gladde paden kijk, om te zien waar ik loop, dan dat ik de omgeving nou zo in me op neem.
![]() |
| Bijzondere natuur Je ziet op deze foto niet dat dit een helling is van 45 graden, recht de afgrond in. Zo vanaf het pad. |
De terugweg is inderdaad geen trap. Maar wel een anderhalve km stijl omhoog lopende asfalt weg. Waar geen eind aan komt en ook goed pittig lopen is.
Na bijna 8 km lopen komen we weer bij de parkeerplaats aan. Oef!
Voor zo'n eerste keer was het wel pittig. Maar we gaan vast nog wel een keertje. En dan wordt het vast makkelijker.
Savonds nodigt Bartek ons uit voor een BBQ. Voor de zoveelste keer hihi. Iedere keer kunnen we niet of corona gooide roet in het eten. Deze keer zeggen we ja.
Met een welverdiend biertje en drankje.

































