Tja je kon het al een beetje zien aankomen. Maar toch voelt het als een teleurstelling. En een verspilling van tijd, geld en moeite.
Aiden schrijft savonds, na zijn eerste dag werken bij de Mac, oooooh ik ben zoooo moe, ik voel me ziek. En ik kan niet naar de wc. En nog een keer gezeur over de douche. Want wat als er iemand binnenkomt en hem ziet...
Ik zeg dat hij niet zo moet piepen. Gewoon een flesje water mee naar toilet. En het bed went vanzelf. Het is een gewoon 1 persoons bed. ( Hij is bang dat hij er uitvalt). En piepen over dat hij niet slapen kan vanwege de angst voor de mannen op de kamer, en het kleine bed. En dat ze snachts wel eens uit bed gaan en het licht op doen. Tja lastig. Maar als hij straks nachtdienst heeft, wordt er vast ook wel eens iemand wakker van hem. Doe maar oordopjes in.
Mijnheer meld zich de volgende dag ziek bij de Mac Donalds..... Hij heeft hoofdpijn.
Ik erger me helemaal blauw. Wat een instelling laat hij zien. En dat zeg ik hem ook. Op de tweede dag je ziek melden vanwege hoofdpijn. Dat is een Indiase mentaliteit. Neem een aspirine en pak jezelf bijelkaar. Als je dit nu zo laat zitten, hoef je gelijk niet meer terug te komen bij Mac D.
Ik kan praten als Brugman. Mijnheer loopt steen en been te klagen bij pa en ma, over hoe slecht het allemaal is. Dat hij niet kan wennen. En het werk is zo zwaar. Het wordt helemaal niets met hem.
Pa wil een ticket voor hem kopen om naar Engeland te gaan. ( Ja Lekker belonen voor het verwende gedrag. ) Volgens pa, moe en vriendinnetjes uit India, zijn de kansen voor een betere baan en studie in Engeland veeeeel beter. Vooral ook beter betaald.... Voor een jochie van 18 met een basis mavo opleiding....jahoor. Afijn maar luisteren naar pa, die ruiterlijk toegeeft zijn leven lange tijd verprutst te hebben met omhangen en verkeerde beslissingen nemen. En naar moeder, die er tussenin zit, maar van toeten nog blazen weet, over het leven en werken in Europa. Laat staan de 18 jarige Indiase vriendinnen.
Ik moet mijn ergernis verbijten. En het kind zijn eigen fouten laten maken. Hij piept straks wel anders als hij daar eenmaal is, en een stikdure kamer op twee uur rijden vanaf een simpel schoonmaakbaantje heeft. Bovendien moet hij eerst bij zijn pa wonen, omdat hij misschien net genoeg verdient om zijn studie te betalen. Een pa die absoluut geen begrip heeft voor homofiele mannen. Ik zie hem belanden in de prostitutie. Of toyboy van een of andere oude viezerik. Zucht. Het is niet anders.
Ik moet het van me afzetten want ik loop me giga te ergeren. Is niet mijn kind, niet mijn verantwoordelijkheid meer. Het is alleen heel jammer dat hij het hier geen enkele kans gegeven heeft. Hij had 7 maanden de tijd kunnen nemen om een andere baan te vinden. En een goedkopere kamer. Want wij hadden al aangegeven, dat we de helft van de dure kamer zouden betalen. En we hadden ook de helft van het hostel zo voor hem geregeld. Alles weg, en binnen een dag al opgegeven. Twee dagen later zit hij op het vliegtuig naar Engeland...
