Claus heeft 2 pups genomen. Het helpt hem om zijn leven, na al het gedoe met Veronica, weer wat op orde te krijgen. Maar het blijft een rommelkont. Godnogaantoe wat een bende is het om zijn huis. Ik ben al en tijdje niet binnen geweest. Hij zegt dat hij heeft opgeruimd. Maar ik betwijfel het. Hij wilde gezellig met ons barbeque. Nou neeh bedankt. Het spijt mij zeer maar ik moet daar geen eten van.
Afijn de nieuwe pups zijn zo lief!!!! Wat een kleine knuffels. Heel aanhankelijk.
Claus heeft zijn motor laten repareren. Veronica had de sleutel meegenomen, en was ook van plan de motor van hem af te pakken. Maar hij stalt de motor nu soms bij ons op het terrein. Zodat ze hem niet ziet. Hij heeft een sleutel bij laten maken, of een heel nieuw slot erop. Weet ik veel. En hij is aardig op pad. Vist de ene vrouw na de andere uit de kroeg, als ik hem mag geloven. Maar als ze eenmaal bij hem gekeken hebben, was dat hoogstwaarschijnlijk ook gelijk de laatste keer. 🤣
De kleine hondjes zijn wel aardig kien, en wippen met zijn tweeën over de balustrade. En gaan tot in de wijde omgeving op pad. Ze zijn al eens een heel flink rondje met mij om geweest. En tot zeker drie km in de omgeving kent men de kleine diertjes al. Tssssss.
Claus is de hele nacht weg en komt dan de volgende dag om 3 uur smiddags weer aankakken. Het duurde dan ook niet lang of Molly, het vrouwtje, was verdwenen. Freddy, het mannetje was ook dagen achtereen niet thuis.
Ik heb tegen Claus gezegd dat dat zijn schuld is. Hij is er nooit! Die beestjes hebben liefde en aandacht nodig. En hij moet zijn balustrade dichtmaken. Eenmaal over het hek kunnen ze niet meer terug naar hun bakje water en eten. Ik heb maar wat water neergezet. Maar ik kan ze niet binnen halen want dan heb ik ze altijd aan het hek te blaffen straks.
Nou Claus zijn jacht op vrouwen is deze week, met het slechte weer, afgenomen. Maar Molly lijkt door mensen in de buurt te zijn opgenomen. Mooi zo!!! Fredje is nu alleen. En vliegt op ons af als hij ons ziet. Kleine skat.
We zouden zondag in de auto naar het kroegje in Madalena. Ik dacht ik neem gelijk het kerststukje voor Noud en Peter mee. Ik had het zorgvuldig op de achterbank gezet.
Kleine Fredje was niet bij ons weg te slaan. En iedere keer als ik probeerde in te stappen, zat hij al op de stoel. Schoof als een malle, al kusjes gevend aan Sijbe, met zijn buikje bloot over de versnellingspook. En wilde zooooooograag mee met ons. Maar dat kon gewoon niet. Ik had geen riem en ik wilde niet dat hij ergens in Madalena do Mar uitnaaide.
Telkens als ik hem de auto weer uitgerold had schoot hij er supersnel weer in. Ik kon de deur niet openen, of zijn kleine zwarte snuit zat er alweer tussen. Vervolgens sprong hij ook nog eens op de achterbank. Boven op het kerststukje!!! De mooie dubbele hibiscus knapte af. Ik dacht Noud jongen, je komt er nog mooi vanaf voor ik het überhaupt kan geven.
Uiteindelijk moest Sijb een stukje verderop rijden en kon ik, al hard hollend, de eerste zijn in de auto. Moest de deur voor zijn lieve teleurgestelde kopje dicht doen. Arme kleine Freddy.
