APARTE PLANTEN

 Blijken Agaves te zijn. De zwanenhals is de bloem. 

En zulke mooie steentjes overal. Zoveel werk van pleinen en trottoirs gemaakt. 

TRIP LANGS ZUIDWEST EN NOORDKANT

 Trip over midden en noordwestkant van Madeira

Vandaag hebben we een tour genomen. Met een klein groepje van 8 mensen in een minibus. 

Van Funchal naar Camera de Lobos. Wat overigens genoemd is naar de zeehonden wiens vacht zo ruig is, dat het op een wolvenvacht lijkt. Dus " huis van de wolven " zeg maar. We zijn daar even, erg toeristisch, 20 minuten in de haven geweest 😂😂 Afijn er was daar zo snel niet heel veel te zien. Behalve dat het hier heeeeeel stijl omhoog gaat. 

Câmera de Lobos

In de haven liggen de vissersboten te wachten op de nacht. Dan gaan de vissers vissen op Espada. Black scabbard fish. De traditionele zwarte lange  vis die gegeten wordt met banaan. De vis leeft op 500 meter diepte en ziet er ook zo uit alsof hij zo'n enge diepzee vis is. 

Daarna door naar de Cabo Girau een hoge top, of misschien wel de hoogste bergkam van Madeira. Stijl omhoog. Sijbe had een hoogteapp op de telefoon gezet en we zaten op zijn hoogst op 670 meter, met aan elke kant een stijle wand naar beneden.   Op een P ietsje lager, op ca 560 meter, mochten we weer even 20 minuten " los" en konden we wat foto's maken op een uitzicht punt.

Cabo Girau

We hadden al wel via via gehoord dat de chauffeurs hier wel aardig hard konden rijden. En de ervaring was dat onze taxichauffeur van het vliegveld ook het gaspedaal wel kon vinden. 

 Hmmmm ik zag ons al in het busje naar beneden gieselen. Omhoog ging natuurlijk niet zo snel. Maar naar beneden betekende waarschijnlijk opnieuw samengeknepen billen.

Ah het viel mee deze keer al waren we snel weer beneden. Op naar Ribeira Brava. Een dorpje gelegen in een mooie vallei. Met aan weerszijden dus die hoge stijlen wanden.

En ff voor onszelf, werd duidelijk dat het te schaduwrijk was om te wonen.We willen zoveel mogelijk zon. 

We mochten weer een half uurtje rondlopen wat net genoeg tijd was voor wat foto's, piesen en een kop koffie. Sijbe een Bica (kleine espresso) en ik een galaun ( café latte). Haaaaah moet je die rekening zien!!! Ik dacht ze heeft een fout gemaakt gezien het wisselgeld van de 5 euro😂.

Daarna ging het tochtje door naar Ponta do Sol. Dat zou wel eens een plekje voor ons kunnen worden. Lekker veel zon en naar het schijnt het warmste stadje van Madeira. Van daaruit omhoog naar een redelijk vlak plateau. Doordat de normale weg naar het plateau van Paul da Serra gesloten was, gingen we een stuk om richting Calheta. Mooi mazzel voor ons want daar leek het ons ook prachtig. Wat minder stijl om je heen en wat minder bovenop elkaar gebouwd.

Vanuit Ponta gingen we dus omhoog naar het plateau ongeveer in het midden van het eiland. Super hoog, plusminus 1300 meter hoog en onbebouwd. De wolken flarden kwamen voorbij drijven. 

Paul da Serra

De rit naar beneden ging op zich mooi rustig. Het scheelde enorm dat er bomen naast de weg  stonden. Je snapt het wel. 

Afijn ik geloof dat ik hier liever zelf rijd. 

Over het plateau heen reden we naar het noorden waar een heel klein schoon dorpje ligt in de diepte, op een vlakke baai aan zee. Porto Moniz. Hier zijn wat natuurlijke zwembaden gemaakt tussen de rotsen in de baai. Zomers vast prachtig om te doen. Het was nu wat te koud, al waren er wel mensen aan het badderen. 

Bolo de caco

De natuurlijke zwembaden aan zee

Hier hebben we even gelunched. Bolo de caco. Ook iets typisch voor Madeira. Ik dacht eerst dat het iets was van chocolade brood. Gelukkig op tijd gewaarschuwd dat het knapperig zelfgebakken brood met knoflook was.  Daarbovenop hebben we nog knoflook boter laten smelten 😂😂😂. Met een kip salade met tropisch fruit en Sijbe een vissoep. 

Ik hoop maar dat de anderen ook knoflook gaan eten... De lucht in de bus is straks door ons volledig verpest haha. 

De oude weg langs de kust is dicht. De helft ervan is ingestort of onder vallende stenen bedolven. Men heeft 18 jaar gedaan over de aanleg van de nieuwe weg. Die door heel wat handmatig opgeblazen tunnels loopt.

Bij de waterval kun je duidelijk zien dat de weg gewoon bedolven is.

De noordkant van het eiland ligt in ieder geval vandaag, en waarschijnlijk ook merendeel van de andere tijd van het jaar, voor ons teveel in de schaduw. Al hebben we wel heel leuke huizen gezien. 

Op de terugweg zijn we nog gestopt bij een uitkijkpunt waar je beide kusten zou moeten kunnen zien. "Paul da Serra". Helaas hingen de wolken zo laag, dat we zowel het zuiden als het noorden niet konden zien. 

Op weg naar beneden, naar Funchal rook de chauffeur de stal en racete zo hard door de tunnels. Wel 130 waar je 80 mocht. De bochten van bv 40 km p.u nam hij gerust met 90.  Het is nu wat mij betreft ook wel gedaan. 

Ik heb een stijve nek van alle haarspeldbochten. De bolo de caco zou nog haast omhoogkomen zoveel bochten.  En de enge hoogtes zijn nu ook wel klaar voor deze week haha. 

Vanavond garnalen en kip eten. Met sla en brokjes zoete aardappel en gefrituurde maismeel. Mmmmm en biscuitjes tussendoor.