HOSTEL

 We hebben gelukkig een hostel of twee kunnen regelen voor de maand december. Mac D kan haast niet wachten om Aiden in de nachtdienst te gooien. En dus is het gewoon geen optie dat hij hier nog in Prazeres blijft. Sijbe is een kei met booking.com, en weet een geschikte plek te scoren voor de tijd dat Aiden niet in het overheids hostel voor jongeren kan zijn. 

Dus 1 december brengen we hem naar het Centro de Juventude, van de overheid. Ze hebben alleen nog een stapelbed op een kamer van 6 mannen. Met eigen locker. 

Het Centro is mooi. Schoon en veilig Maar de kamer zal hem niet meevallen. Zes volwassenen kerels die daar liggen te ruften. Savonds schrijft hij al....het bed is zo klein... De mannen zijn allemaal zeer zwart van huidskleur, en het is er zo warm. En volgens hem kan hij er niet douchen. Hij stuurt een filmpje met een douchecel met 4 douches met een tussenschot ertussen. Leeg. Geen hond te bekennen... " Ze hebben geen douche voor mij.." ?!!!!! 

Ik zeg tegen hem dat hij best kan douchen. Het is de douche die bij de mannenkamer hoort. Dus de enigen die hem kunnen zien zijn eventueel een van de mannen van de slaapzaal. Maar hij vindt het niets en kan niet douchen zonder deur.... en hij kan ook niet naar toilet. Want het is natuurlijk een westers toilet waar papier hangt. Bij ons had hij een kannetje met water wat hij kon gebruiken. Het komt niet in hem op om bv te gaan douchen als iedereen wat anders doet. Of even een flesje water mee te nemen naar de wc. 

En dan moet het werk de volgende dag nog beginnen. 

We lopen nog even mee naar de Mac. Want zijn contract moet gerekend. Daarna nemen we afscheid. Wij gaan naar de parkeergarage. En hij loopt naar het Centro de Juventude. 

NOORDEN

 Aiden zit vol plannen. Dan wil hij solliciteren bij vliegtuigmaatschappijen om een crew baantje te krijgen. Dan heeft hij het weer over om toch naar Engeland te gaan of zelfs Amerika. Vervolgens komt de wens van acteur en eventueel de filmacademie weer naar boven. En dat hij naar de vaste wal wil, of Amerika. 

We proberen hem duidelijk te maken dat hij dan deze weken volledig voor niets heeft gedaan. En dat hij daar opnieuw moet beginnen. Maar dan in zijn eentje. En ook nogeens niet de voordelen heeft van Portugees zijn in Portugal. Dat hij totaal onervaren is en nog niets heeft te bieden. Af en toe lijkt het door te dringen. 

Ik heb me voorgenomen om er nu verder niet meer op in te gaan. Hij moet het zelf maar bekijken. Komt zichzelf vanzelf tegen als hij zich nu niet de tijd gunt om wat werkervaring en levenservaring op te doen. Er is niets wat wij kunnen doen, behalve uitleggen wat de consequenties zijn. 

We hebben het in iedergeval voor elkaar dat hij nu, na drie weken, in december in twee hostels kan verblijven. Zo het nu lijkt moet hij drie keer heen en weer. Maar het is niet anders. Het wordt ook tijd dat hij wat te doen krijgt. En voor ons tijd om weer op onszelf te zijn. Het is een pop hoor. Maar een rommelkont. En die telefoon is geen moment uit zijn zichtveld. 

We hebben gisteren  een rondje noorden gedaan. Want ook daar wonen en werken leek hem wel mooi. Nou prima, straks maar eens op een vrije dag de bus nemen,  en solliciteer maar bij hotels en restaurants. Er zijn er genoeg. Liggen alleen soms wat ver uiteen. Maarja. Dan maar zien of je een kamer in de buurt kunt krijgen. De omgeving is prachtig. Dat is helemaal waar. Het is er een stuk stiller en rustiger dan de zuidelijke kustlijn. Magnifieke natuur. Je waant je in een sprookje. Lieve dorpjes. Maar wel grotendeels in de schaduw van de bergen. Dat moet je dan wel leuk vinden.