Nieuwe start op Madeira: TRIP NOORD EN OOSTKANT

Vandaag de laatste toer vanuit Funchal over de westkant van Madeira.

We hebben bij dezelfde bureau geboekt, want is niet ver lopen vanaf ons appartement en beviel verder goed vorige week. Zal me benieuwen of we deze keer een iets vriendelijker gids treffen.

Man, man, wat een hoogtes. Het is een en al rots en slingerende afgronden

De chauffeur van vandaag zat zich al vreselijk te verheugen op het feit dat het gesneeuwd heeft op de top van de berg waar we vandaag heen gaan..... de Pico Arieiro.

Op 1800 meter hoogte.

Er is vandaar een hike mogelijk naar een nog net iets hogere gelegen top. De pico Ruivo. Maar dat is nogal een uitdaging schijnt het. En waarschijnlijk niet voor ongeoefende Nederlanders en ook zeker niet vandaag. Het weer hierboven is een stuk slechter dan beneden langs de kust.

😂😂😂 Koud!

Huh sneeuw?! Dat is nou net het laatste wat wij willen zien hahaha. En al helemaal niet op een afgrijselijk slingerende weg met een busje wat langs de afgronden rijd.

Misschien is de weg wel gesloten zegt hij...

Helaas NIET! en we komen steeds hoger in de mist en op een spekglad ijzig nat wegdek. Waaaaah!!

Hier zaten we dus. Bij het kleine blauwe stipje

We zien geen bal want er is een dikke mist ook nog. Hihi wat doen we hier? We mogen er een kwartier uit om glibberend naar het uitkijkpunt te lopen waarvandaan we tegen een witte muur van mist aankijken. Bij ca 3 graden. Mmm ik had toevallig vandaag voor de eerste keer mijn winterjas aangedaan want had mijn enige dunne bloesje aan. Sijbe had een trui aan. Brrrrr. Koud!

Godzijdank was er een cafeetje waar we koffie konden krijgen. Maar verwarming was er niet hahaaaaa.

Tja het wordt misschien wel vervelend...

Het gebied waar we vandaag reden is voornamelijk landbouw. Maar die arme zielen moeten op de superstijle bergwanden hun aardappelen, fruit, suikerriet etc met de hand planten en oogsten. Er is geen tractor of wat dan ook wat daarbij kan helpen. Een zwaar leven.

Ergens onderweg naar beneden komen weer regenboogforellen kwekerij tegen.

De kweekbak

de levada

Ribeiro Frio

Van de levada naar de kweekbassins

En nogmaals Ribeiro Frio

Een en al stromend water. De levada met ijskoud water, die via de diverse vis bassins door stroomt in een bruisende rievier. Met zeker 4 of 5 watervallen. Ik moest al een beetje plassen, maar nu helemaal. Van al dat geruis, geklets, geklater en gedrup van al dat water.

Ribeiro Frio. Koude rivier. Godzijdank was ik niet de enige en hadden ze toiletten in de buurt 😂

In Santana, in het noorden, hebben we gelunched. Tssss 15 euro pp voor soep, vleesspies of de zwarte enge vis met banaan, salade patatjes, rijst, een toetje en koffie. Naaaaaah. Koopje.

Smaakte prima. Ik heb deze keer de enge vis genomen. Omdat ik wist dat ik een filet kreeg 😂 met banaan ... Net een lekkerbekje. Prima.

We vervolgden onze weg langs de oude . Waar alles nog redelijk handmatig gedaan wordt. Alleen niet nu, want het is niet de tijd voor het suikerriet. Dat is pas over anderhalve maand. Dan start de fabriek weer op.

Als er geen suikerriet is wordt er niet gestookt. Ook wel logisch. De fabriek was wel open voor publiek. Dus de grote stoomketels en de suikerrietpers waren wel gewoon van dichtbij te bekijken. Evenals de prachtige oude koperen ketels en oude apparatuur van vroeger.

Het " enorme" strand

Daarna door, via Porto da cruz, naar Machio met opnieuw een klein opgespoten strandje ( het zand komt blijkbaar uit Marokko en wordt elk jaar voor drie ton geïmporteerd 🤪. En een stop op de aller uiterste kale rotsblokken die je aan de oostkant van het eiland ziet liggen als je arriveert op Madeira. Je kunt daar eigenlijk een mooie foto maken van bijna het hele eiland. Dan kun je goed zien hoe een grote rots het eigenlijk is.