We hadden ons zo verheugd om Diefje te zien. Maar eenmaal bij buuf was hij in geen velden of wegen te bekennen. Pas om 2 uur liet hij zich eindelijk zien. Celine is zijn grote grote liefde. Die oogjes van hem als hij haar ziet en ze wat tegen hem zegt. Och die schat. Hij moest van ons niet veel hebben.
Hihi het was niet de begroeting die we dachten te krijgen. Hij bleef enorm op zijn hoede. Kwispelde wel maar wilde niet geaaid. Ik denk dat in zijn kleine hondenbrein de narigheid van zijn laatste weken met ons nog is blijven hangen. En alle goede jaren waren iets naar de achtergrond.
 |
| Een vriendin van Celine was te logeren |
De tweede keer dat we bij Celine waren ging het al beter, en wilde hij wel een voorzichtig aaitje. En de derde keer, dat we in deze weken
langskwamen, piepte hij van blijdschap.
Hij had een nare plek op zijn zij. Wat hem kriebelde. Hij wilde krabben maar aan die kant mist hij nou net zijn poot. Hij liet me er in iedergeval wat crème op smeren tegen de jeuk. Dus we zijn weer vriendjes.
Beestje is niet meer de held van de meute. Dat is duidelijk te zien. Zijn vacht was rommelig en vies. Godzijdank krijgt hij elke dag eten en hoeft hij daar niet om te zoeken.
Bobo heeft zijn plaats ingenomen. En is de aanvoerder op de buurt. Natuurlijk kwam hij ook gelijk aanlopen. Wilde ook best alle truukjes van toen in een keer achterelkaar doen, voor een handje gedroogd rundvlees. Zit, poot, rondje draaien, lig en op je rug doodspelen. Binnen twee seconden alles uitgevoerd. De groep van 5 honden van het schoolplein kwam ook direct enthousiast aanlopen. De aanvoerder kende ons nog en liet zich direct aaien.
Cally, de eigenaar van ons huisje, woonde nu tijdelijk in Ernest zijn huis. We hadden eindelijk de sleutel van de kluis mee en konden die aan hem geven. We kregen een rondleiding door ons oude verblijf. En uitleg wat hij allemaal had veranderd.
Hij was er apetrots op. Voor ons was het allemaal gepruts van een knutselaar die ook geen idee had van afwerking. Maar goed, wij wonen er niet meer. Gelukkig hebben ze nieuwe, Indiase, huurders die het niets uitmaakt. De hele sfeer was nu anders. De kleuren ook haha. We hebben Cally maar een flinke veer in zijn achterste gestoken. Wat maakt het ons uit.
Daarna werden we uitgenodigd om met hem te lunchen. Altijd goed. 😃😀
