We zijn er weer. Deze keer met onze kleine hond Suze. Die voor het eerst in haar tweejarige leventje ging vliegen. Godzijdank was ze al gewend om in de auto in een korfje te moeten. Dus het korfje werd tijdelijk omgeruild voor haar vliegtuigtas. Zodat ze daar mooi aan kon wennen.
 |
| Suze |
Op Schiphol had ze heel veel bekijks. Ze heeft ook zon schattig bekje. En ze is klein en zacht. En altijd in voor een knuffel.
We hebben haar geërfd dit jaar in april. Een lieve vriendin kwam te overlijden en haar hondje moest onder dak. We kenden haar al, en ze was ook al regelmatig bij ons thuis geweest. Aangezien we nu eigenlijk redelijk gesetteld zijn, konden we met heel ons hart het popje adopteren.
 |
| Het was druk in de rij bij inchecken, dus ff op de tas geparkeerd |
 |
| Relaxed op schoot bij de gate |
Ze hoefde pas in de tas op het moment van boarden. En dat deed ze ook zonder problemen. Bij het taxiën vond ze het allemaal iets minder geschikt. En het opstijgen was reden tot geblaf en gekrab aan de tas. Tut die ik was had ik een van de deurtjes niet goed dichtgeritst. Dus madam zat op een gegeven moment al in het gangpad.
Snel terug in de tas en de rest van de reis geen kind aan haar gehad.
 |
| De luxe uitschuifbare vliegtuigtas van Suus. Onder de stoel voor ons |
Toen we aankwamen, na een lekker vlotte reis, ben ik gelijk met haar naar buiten gegaan. Ze had snachts om 2 uur nog een plasje gedaan. Maar daarna teveel afgeleid om ergens iets te doen. Buiten was de nood snel geledigd. Sijb kwam ook snel al met de bagage. Antonio, onze taxieman, vond het geen punt dat ze op mn schoot zat gedurende de reis naar ons huis.
