Aiden zit alweer een tijdje in Londen. In een buitenwijk, bij zijn pa op de kamer. 1,5 a 2 uur rijden naar het centrum. Hij stuurde wat filmpjes. Een betonnen buitenwijk. Geen groen te bekennen en doodstil. Iedereen is naar zijn werk overdag. Je kunt er een kanon afschieten. De huizen worden meestal onderverhuurd aan buitenlanders.
Er zijn nog een paar Goanen in het huis. Maar daar zegt hij niets tegen... Want die spreken Konkani... Ik heb hem voorgesteld om toch eens een gesprek in het Engels te beginnen. Ze spreken vast ook Engels. En conversatie moet van twee kanten komen. Hij zal wel met zijn neus tegen zijn telefoon aan zitten de hele dag, net als hier.
Een paar dagen later krijg ik een huilende Aiden aan de telefoon. Hij had zijn moeder een heel emotioneel appje gestuurd, dat hij homofiel is en of ze aub nog wel van hem wilde houden. Anders wilde hij niet meer leven....
 |
| Terwijl ik aan het bellen ben, sjouwen er twee dames voorbij... Of 1 dame die het zelfde rondje twee keer maakt. Een derde keer zie ik een flinke hagedis met roodachtige rug het zelfde rondje maken. CARL!!! die is er dus toch nog. Zouden de beide jonkies al zo groot zijn? Of heb ik nh wel 5 hagedissen in huis? |
Godsamme!!! Ikke Pinky appen, niet naar David bellen en dit doorvertellen. Want dan breekt de hel los daar. Ik kon haar niet telefonisch bereiken, want ze was in gesprek. Terwijl ik Aiden gerust stel, dat het met zijn moeder heus wel los zal lopen. Maar met zijn vader een andere kwestie is.. belt David hem... Ik vreesde het ergste....
Maar het viel mee. Pinky belde me, en had ook direct Aiden een berichtje gestuurd, dat ze natuurlijk!!! nog van hem hield. Dat het voor haar niets uitmaakte, als hij maar gelukkig was. David had ze godzijdank niet ingelicht. Ze snapte zelf ook wel, dat dat de zaken daar niet beter zouden maken.
Rampen afgewend, en Aiden gerust gesteld, voor hoe lang het duurt. Hij heeft daar niets om handen overdag. Pa draait dubbele shifts. En is er zo te horen erg weinig. De twee, via via, kennissen, die de eerste twee dagen hem om beurten nog mee op sleeptouw hadden genomen, zijn ook gewoon aan het werk. Tja en dan start het piekeren denk ik.
 |
| Volgens mij is dit dikke Carl |
Het zal mij benieuwen hoe het verder gaat. Eerst moet zijn verblijfsvergunning nog in orde gemaakt worden. Voordat hij kan solliciteren. Of om een eigen kamer kan zoeken. Pa gaat in januari naar India terug voor een tijdje. En dan zit hij daar alleen.
Maar gauw achter de " vele opportunities" aan denk ik.
