BRANDGEVAAR

 De freguesia heeft trouwens eindelijk wel actie ondernomen. Ik zou bijna deze week weer eens heen, om te vragen hoe nu eigenlijk de procedure is voor zoiets. Maar op een ochtend deze week, waren daar twee mannetjes met een maaier. Alleen nu ligt al het afgemaaide riet op een hoop naast de container. Lijkt me qua brandveiligheid nou ook niet echt handig. De rest van het hoge riet staat nog een stukje verder. En is niets mee gedaan.  Als dat in de hens gaat branden ook de stroomdraden door. Misschien toch nog maar een keertje langs gaan bij de freguesia. 

De modder die tegen het huis aan ligt, kunnen we nu goed bekijken. Dit lijkt er al jaren en jaren te liggen. Daarom hebben we ook die tegels tegen de muur in de woonkamer. Dat hou je gewoon niet tegen. 

Zolang het niet hoger is dan nu, kan het niet veel kwaad. Onze muren zijn zo dik. Wel meer dan een halve meter. En er zit een vochtwerende verf aan de buitenkant tot waar de modder ligt.

Prazeres staat alweer in de fik

Nog geen week later is er opnieuw een brand in Prazeres. Tsssss het is nogsteeds droog en gevaarlijk. De helicopters vliegen over ons huis naar een bovengelegen gebied. Nog een eindje bij ons vandaan. Maar de as en verbrandde takjes liggen door onze tuin. Het duurt een paar dagen. En dan lijkt het klaar. Nieuwjaarsavond moet nog komen... 

TUIN

 Sijbe is de man voor de tuin. Ik doe binnen. 

Maar ik mag wel bepalen waar alles komt te staan 😂. We krijgen steeds meer bloeiend spul. De tuin ziet er prachtig uit. Alleen het olifantengras is momenteel in slechte staat. We waren best een eindje achter met uittrekken van de " vlechtjes" en waarschijnlijk hebben we dat afgelopen zomer te heftig ingehaald. Toen was het ook nogeens heel droog en weinig regen. Afijn maar wat mest erover en hopelijk trekt het bij deze winter. 

Een aantal struiken en cactussen hebben het veld nog moeten ruimen. Want ja, je moet kiezen. Anders kan de meegebrachte Hollandse boerenhortensia nergens staan. Of de lupinestekjes en het ridderspoor. 

Het weer is alle maanden tot nu toe geweldig geweest. Echt zoals we het hadden bedacht. Afijn er zal dan straks in januari februari nog wel een en ander gebeuren hier. Onze portie regen en mist komt vast. 

De ietwat verkreukelde en half vergane laurier doet het ineens goed. We moeten hem zelfs al snoeien. Evenals het rozemarijn struikje. Dan blijft het mooi vol. 

De takken laurier bewaar ik tijdelijk in d vriezer. Volgende week gaan we BBQen en dan wil ik eens proberen om traditionele espetadas te maken. Het vlees wordt dan op die takken gespietst. Daardoor krijgt het een heerlijke smaak. 

We zitten trouwens nog steeds te wachten op

1 de levering van het rolluik voor de bijkeuken. 

2 het bespuiten van het dak met de kurkverf

3 de electricien om wat extra contactdozen te maken

4 de timmerman voor een overkapping aan de voorkant van de auto parkeerplaats.

Daar zal dan eerdaags wel een loodgieter bijkomen, om het bestelde wastafelmeubel te monteren...  Niets lukt momenteel. 

Ik heb nog wel hoop voor het rolluik. Of het nog lukt voor we weggaan is een tweede.. 

Het dak bespuiten heb ik opgegeven. De rommel staat in ons hok in de weg. Inclusief de machine. Maar Ricardo schiet niets op. Blijft maar beloftes maken en niets nakomen. Heb hem nu geappt. Wanneer hij het in januari niet doet, geeft hij het geld maar terug en haalt al zijn spullen maar op. Weg ermee. Als hij toch niet komt hoef ik ook al doe spullen niet meer in mn hok. 

Dan zijn we een vol jaar verder. Wat voor nut heeft het dan nog om te wachten op niets... 

Twee glazen flessen uit een oud verlaten krot meegejoept. Te leuk om te laten staan 😂

Sijb denkt eraan om zelf het badkamermeubel te installeren. Nou ik denk het van niet... Straks daar ook een en al gatenkaas, net als het postbakje. Er moeten gaten geboord voor de kraan en de wasbak..  ik zal kijken of ik misschien Basil zover krijgen kan. Die is nu around klusjesman ergens bij een hotel. Misschien kan hij inmiddels ook wel electra doen. Even een lamp ophangen en wat stopcontacten maken. Zou mooi zijn 

De rest zit me niet op mijn nek. En komt als het komt. 

BEURT

 De motor heeft zijn 500 km beurt gehad. God wat een stom bedrijf is die Honda dealer. Man man..en maar wachten op iemand die je komt helpen, drie kwartier tot een uur is niets. Vervolgens roepen ze dat de spullen die gemonteerd moesten worden, en waar we dus speciaal een afspraak voor hebben gemaakt, er niet zijn. Terwijl telefonisch al bevestigd was, dat alles, behalve de niet leverbare helm, er was. Na weer een tijd wachten en zoeken, zal het dan toch wezen. Er moet ook een druppellader deels geïnstalleerd worden. Ook van te voren besproken...

We laten de motor achter en gaan de fiat ophalen. Nadat we eerst nog een nieuwe grasmaaier zijn gaan halen. De oude begaf het twee dagen geleden. En we willen toch zelf het gras bijhouden als we er zijn. 

Het karretje rijd geweldig! Een snel kreng is het. Het feit dat hij hybride is, werkt mee als je gas geeft. Dan komt er een stoot extra power in. En ga je een helling af naar beneden. Dan laadt hij de accu weer op. Zo spaar je benzine. 

We maken er maar een leuke dag van. Het geld wordt met emmers uitgegeven momenteel, dus dan ook maar even ergens lunchen. 

Gelukkig is de motor smiddags om half 3 klaar. We drinken ons kopje koffie op en gaan terug naar de Honda dealer. Die zit vlak bij het centrum. Eenmaal daar, is er weer niemand die komt helpen. Er loopt genoeg personeel. Maar het duurt en duurt. Onze beide helmen zouden gratis bij de motor geleverd worden. Evenals de tankpads. Sijne heeft zijn helm al direct mee kunnen nemen, toen we de motor kochten. Maar ze hadden mijn maat niet. XXS. En die blijkt nu ook niet leverbaar. Nou dan maar een andere helm. We zijn er helemaal klaar mee. Het is ondertussen 4 uur. Maar er moet eerst nog nagebeld worden, of de helm wel gratis mag zijn...  weer een half uur verder, kunnen we dan eindelijk gaan. 

Bij inspectie van de rekening staan de pads er gewoon op. Mijn god .. als ik dat aankaart staan we hier nog weer een uur extra. Maar ik heb al in de smiezen, dat ze perongeluk een druppellader bij de helm gezet hebben. En er zit ook een druppellader in de zijhouder van de motor. Ik wijs Sijbe erop. Je moet de motor zo naar buiten rijden... Extra Druppellader in de auto. En we gaan. Tot nooit weer ziens wat mij betreft. 

Elke avond zien we dit. 

Autoooootjeeee

 Yess yess wat leuk! We hebben eindelijk een fiat( 2e hands) gevonden, die we al een tijdje graag willen. 

Een Dolce Vita grijs met rood cabrioletdakje. Allerlei foefjes en truukjes zoals:, automatisch lichten aan in de tunnels, boordcomputer, parkeerassistent en een hulpje voor de hellingen. Zodat we niet zo'n gehijs met de handrem hebben. En nog een hybride ook. 

Dinsdag gaan we hem ophalen. De motor moet dan voor een beurt. Dus we maken er een dagje van. 

Hond gaat naar Noud en Peter. Die willen haar zelfs de avond ervoor wel hebben haha. Ondanks dat ze snachts graag op bed wil. En ergens vroeg in de ochtend een hapje moet hebben, omdat ze anders gaat kotsen. 

We zijn gelijk maar ff naar de bank geweest voor de verzekering. Toch eerst maar ff allrisk. Je weet maar nooit. Tis een auto van een jaar oud. Heeft helaas wel op zijn Maderiaans al wat krasjes en deukjes. Tsssss dat zie je toch bij ons niet zo. Maarja dat is hoe het hier gaat. Er rijdt zowat geen auto meer rond die niet iets heeft. De parkeerplaatsen en garages zijn zo vreselijk nauw en krap. Een krasje is zo opgelopen. En ach dan doet ons eerste krasje ook niet zo zeer. 

DRAMA

 Aiden zit alweer een tijdje in Londen. In een buitenwijk, bij zijn pa op de kamer. 1,5 a 2 uur rijden naar het centrum. Hij stuurde wat filmpjes. Een betonnen buitenwijk. Geen groen te bekennen en doodstil. Iedereen is naar zijn werk overdag. Je kunt er een kanon afschieten. De huizen worden meestal onderverhuurd aan buitenlanders. 

Er zijn nog een paar Goanen in het huis. Maar daar zegt hij niets tegen... Want die spreken Konkani... Ik heb hem voorgesteld om toch eens een gesprek in het Engels te beginnen. Ze spreken vast ook Engels. En conversatie moet van twee kanten komen. Hij zal wel met zijn neus tegen zijn telefoon aan zitten de hele dag, net als hier. 

Een paar dagen later krijg ik een huilende Aiden aan de telefoon. Hij had zijn moeder een heel emotioneel appje gestuurd, dat hij homofiel is en of ze aub nog wel van hem wilde houden. Anders wilde hij niet meer leven.... 

Terwijl ik aan het bellen ben, sjouwen er twee dames voorbij... Of 1 dame die het zelfde rondje twee keer maakt. Een derde keer zie ik een flinke hagedis met roodachtige rug het zelfde rondje maken. CARL!!! die is er dus toch nog. Zouden de beide jonkies al zo groot zijn? Of heb ik nh wel 5 hagedissen in huis? 

Godsamme!!! Ikke Pinky appen, niet naar David bellen en dit doorvertellen. Want dan breekt de hel los daar. Ik kon haar niet telefonisch bereiken, want ze was in gesprek. Terwijl ik Aiden gerust stel, dat het met zijn moeder heus wel los zal lopen. Maar met zijn vader een andere kwestie is.. belt David hem... Ik vreesde het ergste....

Maar het viel mee. Pinky belde me, en had ook direct Aiden een berichtje gestuurd, dat ze natuurlijk!!! nog van hem hield. Dat het voor haar niets uitmaakte, als hij maar gelukkig was. David had ze godzijdank niet ingelicht. Ze snapte zelf ook wel, dat dat de zaken daar niet beter zouden maken. 

Rampen afgewend, en Aiden gerust gesteld, voor hoe lang het duurt. Hij heeft daar niets om handen overdag. Pa draait dubbele shifts. En is er zo te horen erg weinig. De twee, via via, kennissen, die de eerste twee dagen hem om beurten nog mee op sleeptouw hadden genomen, zijn ook gewoon aan het werk. Tja en dan start het piekeren denk ik. 

Volgens mij is dit dikke Carl 

Het zal mij benieuwen hoe het verder gaat. Eerst moet zijn verblijfsvergunning nog in orde gemaakt worden. Voordat hij kan solliciteren. Of om een eigen kamer kan zoeken. Pa gaat in januari naar India terug voor een tijdje. En dan zit hij daar alleen. 

Maar gauw achter de " vele opportunities" aan denk ik. 

CONTROLE HOND

 Hondje had een week geleden weer een ontstoken anaalkliertje. Dus naar de dierenarts en opnieuw antibiotica. Zo naar voor ons poppie. Ik weet ook werkelijk niet wat we er aan moeten doen. Ze heeft totaal geen last gehad in de begin periode, toen ze net bij ons was, en vaak van tafel wat kreeg. Beetje aardappelen, wat vlees en groente. En sinds ik braaf alleen maar hondenvoer geef, en zelfs nu alleen nog maar harde brokjes, ( want madam blieft geen Cesar of pedigree meer) is het mis. 

Ik heb wel nu een pot met een soort van kleine " bix" gekocht bij de dierenarts. Daar zitten vezels in. Want de " Glandex" kennen ze hier niet. Als ik die korrels wat week in water, en er yoghurt of gehakt door doe, dan eet ze dat. Tot nu toe dan. En ik moet zeggen haar drolletjes zijn keurig. Niet te zacht. Niet te hard. Duimen dat het nu beter gaat. 

De dierenarts wil haar graag nog een keer op controle hebben. Dat vind ik ook wel fijn. Want de dokter kan nu bekijken hoe de kliertjes erbij staan. 

Ze vindt er niets aan daar... Ze weet nu wel hoe en wat bij die dierenarts. Maarja het moet. Er zat nog een beetje troep in, wat de dokter eruit heeft geknepen. Maar het zag er verder goed uit. Ik hoop dat het nu echt zo blijft. 

Twee dagen later zit ik bij de andere dierenarts/ winkel/ kapper. Suus zit dicht in de vacht en moet geknipt. Beeldig ziet ze eruit, als ik haar op kom halen na een klein uurtje. En dat voor maar 26 euro. De laatste keer heb ik 75!!! Euro in Nederland moeten neer tellen. Bespottelijk voor zon klein hondje!! 

MAAR EERST SINTERKLAAS

 Bij Peter en Noud gaan we Sinterklaas vieren. Tezamen met Ben en Ellen. Allemaal een lootje trekken en dan een kleinigheid met gedicht. Noud heeft zalige snoeperij gemaakt. Zelf gemaakte pepernoten, met chocolade. En een banketstaaf en gevuld speculaas. Dan volgt er zelfgemaakte snert. En roggebrood met spek. Voor mij speciaal minestrone soep. Heerlijk allemaal. En heel gezellig! 

KERST

 Tjonge overal is het al kerstmis hier. Eigenlijk al weken. De winkels liggen vol met kerstspullen. Dus ik haal ook de kerstboom maar naar beneden. Wel zo gezellig met de lampjes aan. We hebben een paar regenachtige dagen. Mist ook. Maandag zou dan eindelijk het dak gedaan worden. Maar het regent. Dus daar gaan we weer....  

We gaan nog maar een ritje maken naar Sao Vincente. Het drinkflesje van de hond is onder de stoel van Aiden blijven staan toen we daar uit eten waren. En ik wil het toch wel graag terug hebben. Daar schijnt de zon. Dus gelijk ff wandeling met de hond. Thuis miezert het. 

Een paar van
Mijn kerstfrobels

Aiden weet niet hoe snel hij zich uit de voeten moet maken. Hij vertrekt liever gisteren dan vandaag. Maar zijn bankpas is nog niet gearriveerd. Dus daar moet hij op wachten. Of alles via de app overschrijven naar een Engelse bankrekening. Als hij die straks geregeld heeft. 

De kerstboom staat! 

Zijn pas afgesloten tweejarige contract van Vodafone moet hij opzeggen. Ik hoop dat dat kan. Hij zal wel een ticket moeten laten zien in de winkel. Dat hij naar het buitenland vertrekt. Misschien heeft hij mazzel. En anders is er zon 500 piek( van pa en ma)  achter de kermis aan. 

Zijn gereserveerde kamers kunnen we gelukkig nog afzeggen. En ik ga morgen langs de freguesia om te kijken of ik een uitschrijving kan regelen. Ik wil geen gedoe op ons adres hiermee. 

TELEURSTELLING

 Tja je kon het al een beetje zien aankomen. Maar toch voelt het als een teleurstelling. En een verspilling van tijd, geld en moeite. 

Aiden schrijft savonds, na zijn eerste dag werken bij de Mac, oooooh ik ben zoooo moe, ik voel me ziek. En ik kan niet naar de wc. En nog een keer gezeur over de douche. Want wat als er iemand binnenkomt en hem ziet...

Ik zeg dat hij niet zo moet piepen. Gewoon een flesje water mee naar toilet. En het bed went vanzelf. Het is een gewoon 1 persoons bed. ( Hij is bang dat hij er uitvalt). En piepen over dat hij niet slapen kan vanwege de angst voor de mannen op de kamer, en het kleine bed. En dat ze snachts wel eens uit bed gaan en het licht op doen. Tja lastig. Maar als hij straks nachtdienst heeft, wordt er vast ook wel eens iemand wakker van hem. Doe maar oordopjes in. 

Mijnheer meld zich de volgende dag ziek bij de Mac Donalds..... Hij heeft hoofdpijn. 

Ik erger me helemaal blauw. Wat een instelling laat hij zien. En dat zeg ik hem ook. Op de tweede dag je ziek melden vanwege hoofdpijn. Dat is een Indiase mentaliteit. Neem een aspirine en pak jezelf bijelkaar. Als je dit nu zo laat zitten, hoef je gelijk niet meer terug te komen bij Mac D. 

Ik kan praten als Brugman. Mijnheer loopt steen en been te klagen bij pa en ma, over hoe slecht het allemaal is. Dat hij niet kan wennen. En het werk is zo zwaar. Het wordt helemaal niets met hem. 

Pa wil een ticket voor hem kopen om naar Engeland te gaan. ( Ja Lekker belonen voor het verwende gedrag. ) Volgens pa, moe en vriendinnetjes uit India, zijn de kansen voor een betere baan en studie in Engeland veeeeel beter. Vooral ook beter betaald.... Voor een jochie van 18 met een basis mavo opleiding....jahoor. Afijn maar luisteren naar pa, die ruiterlijk toegeeft zijn leven lange tijd verprutst te hebben met omhangen en verkeerde beslissingen nemen. En naar moeder, die er tussenin zit, maar van toeten nog blazen weet, over het leven en werken in Europa. Laat staan de 18 jarige Indiase vriendinnen. 

Ik moet mijn ergernis verbijten. En het kind zijn eigen fouten laten maken. Hij piept straks wel anders als hij daar eenmaal is, en een stikdure  kamer op twee uur rijden vanaf een simpel schoonmaakbaantje heeft. Bovendien moet hij eerst bij zijn pa wonen, omdat hij misschien net genoeg verdient om zijn studie te betalen. Een pa die absoluut geen begrip heeft voor homofiele mannen. Ik zie hem belanden in de prostitutie. Of toyboy van een of andere oude viezerik. Zucht. Het is niet anders. 

Ik moet het van me afzetten want ik loop me giga te ergeren. Is niet mijn kind, niet mijn verantwoordelijkheid meer. Het is alleen heel jammer dat hij het hier geen enkele kans gegeven heeft. Hij had 7 maanden de tijd kunnen nemen om een andere baan te vinden. En een goedkopere kamer. Want wij hadden al aangegeven, dat we de helft van de dure kamer zouden betalen. En we hadden ook de helft van het hostel zo voor hem geregeld. Alles weg, en binnen een dag al opgegeven. Twee dagen later zit hij op het vliegtuig naar Engeland... 

OPRUIMEN

 k heb op de dag van vertrek een lading van wel vier wasmachines vol beddengoed, en kleding die nog mee moest. Hij heeft op alle bedden gekampeerd met kruimels, dekens, dekbedden. Overal liggen nog handdoeken. Ik weet niet of die schoon of vies zijn dus alles in de wasmachine. De rest zien we dan morgen wel. We pakken gezamenlijk maar even, na de lunch, zijn koffer in, want her en der ligt nog van alles. En ik heb geen zin om morgen weer naar Funchal te kledderen om een oplader oid. Ik tref het Godzijdank met het weer. Het is droog, zonnig en er staat een koele wind. Dus de lakens hoeven niet in de droger. Dan hoef ik ze ook niet te strijken haha. 

De volgende dag pak ik de rest van de kamer aan. Op zich is het ook zo klaar. Behalve de badkamer. God kolere wat een smerige zooi. De toiletmanieren zijn in India heel anders dan bij ons. Voordat ik de bruine rand uit de wc heb en de vlekken van de bril heb gepoetst ben ik al wel een tijd verder. 

Helaas heeft hij zijn haar regelmatig gewassen in het wasbakje, en daarna de nattigheid langs het kastje laten druipen. Het kastje was natuurlijk al iets ouder. En had her en der wat droogte scheurtjes. Maar het was nog best netjes. Daar was nu echter vocht in gedropen, en de hele zooi was losgekomen. Ik bedoel het fineer van het spaanplaat. Het spaanplaat was nu wat sponzig. Dit kan zo niet blijven. Lekker voor de volgende gast. 

Maandag maar op zoek naar een nieuw meubeltje. Wil ik net zo een als beneden😂

HOSTEL

 We hebben gelukkig een hostel of twee kunnen regelen voor de maand december. Mac D kan haast niet wachten om Aiden in de nachtdienst te gooien. En dus is het gewoon geen optie dat hij hier nog in Prazeres blijft. Sijbe is een kei met booking.com, en weet een geschikte plek te scoren voor de tijd dat Aiden niet in het overheids hostel voor jongeren kan zijn. 

Dus 1 december brengen we hem naar het Centro de Juventude, van de overheid. Ze hebben alleen nog een stapelbed op een kamer van 6 mannen. Met eigen locker. 

Het Centro is mooi. Schoon en veilig Maar de kamer zal hem niet meevallen. Zes volwassenen kerels die daar liggen te ruften. Savonds schrijft hij al....het bed is zo klein... De mannen zijn allemaal zeer zwart van huidskleur, en het is er zo warm. En volgens hem kan hij er niet douchen. Hij stuurt een filmpje met een douchecel met 4 douches met een tussenschot ertussen. Leeg. Geen hond te bekennen... " Ze hebben geen douche voor mij.." ?!!!!! 

Ik zeg tegen hem dat hij best kan douchen. Het is de douche die bij de mannenkamer hoort. Dus de enigen die hem kunnen zien zijn eventueel een van de mannen van de slaapzaal. Maar hij vindt het niets en kan niet douchen zonder deur.... en hij kan ook niet naar toilet. Want het is natuurlijk een westers toilet waar papier hangt. Bij ons had hij een kannetje met water wat hij kon gebruiken. Het komt niet in hem op om bv te gaan douchen als iedereen wat anders doet. Of even een flesje water mee te nemen naar de wc. 

En dan moet het werk de volgende dag nog beginnen. 

We lopen nog even mee naar de Mac. Want zijn contract moet gerekend. Daarna nemen we afscheid. Wij gaan naar de parkeergarage. En hij loopt naar het Centro de Juventude. 

NOORDEN

 Aiden zit vol plannen. Dan wil hij solliciteren bij vliegtuigmaatschappijen om een crew baantje te krijgen. Dan heeft hij het weer over om toch naar Engeland te gaan of zelfs Amerika. Vervolgens komt de wens van acteur en eventueel de filmacademie weer naar boven. En dat hij naar de vaste wal wil, of Amerika. 

We proberen hem duidelijk te maken dat hij dan deze weken volledig voor niets heeft gedaan. En dat hij daar opnieuw moet beginnen. Maar dan in zijn eentje. En ook nogeens niet de voordelen heeft van Portugees zijn in Portugal. Dat hij totaal onervaren is en nog niets heeft te bieden. Af en toe lijkt het door te dringen. 

Ik heb me voorgenomen om er nu verder niet meer op in te gaan. Hij moet het zelf maar bekijken. Komt zichzelf vanzelf tegen als hij zich nu niet de tijd gunt om wat werkervaring en levenservaring op te doen. Er is niets wat wij kunnen doen, behalve uitleggen wat de consequenties zijn. 

We hebben het in iedergeval voor elkaar dat hij nu, na drie weken, in december in twee hostels kan verblijven. Zo het nu lijkt moet hij drie keer heen en weer. Maar het is niet anders. Het wordt ook tijd dat hij wat te doen krijgt. En voor ons tijd om weer op onszelf te zijn. Het is een pop hoor. Maar een rommelkont. En die telefoon is geen moment uit zijn zichtveld. 

We hebben gisteren  een rondje noorden gedaan. Want ook daar wonen en werken leek hem wel mooi. Nou prima, straks maar eens op een vrije dag de bus nemen,  en solliciteer maar bij hotels en restaurants. Er zijn er genoeg. Liggen alleen soms wat ver uiteen. Maarja. Dan maar zien of je een kamer in de buurt kunt krijgen. De omgeving is prachtig. Dat is helemaal waar. Het is er een stuk stiller en rustiger dan de zuidelijke kustlijn. Magnifieke natuur. Je waant je in een sprookje. Lieve dorpjes. Maar wel grotendeels in de schaduw van de bergen. Dat moet je dan wel leuk vinden. 

CONSULAAT FEESTJE

 Met Noud en Peter gaan wij vanmiddag naar een feestje van de consul van Nederland. Hah leuk. 

Bekend gezicht. 

Feestje was in een luxe hotel 

De oude Consul vertrekt. En er komt een nieuwe. En dus is er een cocktail party eind van de middag. Peter wist dat blijkbaar. En vroeg of wij ook gingen. Nou lijkt me wel geinig voor een keertje. Er komen meer Nederlanders natuurlijk. Ted van B en B vol liefde zal er ook wel zijn. Al hebben we haar in het cafe, in haar oude buurtje, al wel eens getroffen. En een kopje koffie mee gedronken. 

De oude Consul in het midden, links de nieuwe, en helemaal rechts de ambassadeur (een dame)

Hapjes, drankjes, goed verzorgd 

Voor Aiden is er niet veel aan. Hij heeft met ons en Yvon, Jaap,  Peter en Noud al eens bij Madalena een borreltje gehad. Maar iedereen spreekt Nederlands. En dus die ziel zat zich wat op zijn telefoon te vermaken. Tja. 

Hij kan mooi op Suus passen ☺️

TRIPJES

 We nemen Aiden, tussen het geregel door, mee om wat te zien van het eiland. Hij gaat met Sijbe op de motor naar Fanal, en Porto Moniz. Kan ik mooi even thuis was doen. want dat blijft er ook wat bij. Wat wasjes draaien en de bedden verschonen. Eens even een stofzuiger door Aiden's kamer is ook geen overbodige luxe. 

Een andere keer gaan we naar Jardim do Mar. Even door het dorpje slenteren. Sinds de nieuwe tunnel wordt het daar steeds luxer. We staan inmiddels heel wat luxe opgeknapte huizen. Prijzen zijn ook niet meer normaal daar. Het is natuurlijk ook een klein paradijsje. En nu ook nog eens goed bereikbaar met de auto. 

De kunstenares, van de prachtige muur met gezichtjes van alle bewoners, in Ponta do Sol, heeft haar werkplaats daar. In een klein hokje maakt ze sculptuurtjes van de gezichtjes. Maar dan heel klein. De voordeur is helemaal vol geplakt met deze gezichtjes. Net als de muur. Die deur was me al vaak opgevallen. We lopen even naar binnen voor een praatje. En een compliment voor de prachtige muur, die ze heeft gemaakt. Aiden mag even wat proberen. De klei moet in een kleine mal gedrukt. Als je het er daarna uithaalde is er een klein gezichtje te zien. Wat daarna nog bijgewerkt moet worden. 

e

We gaan ook een middagje levada lopen. Het weer is mooi rustig en niet te heet. Hondje gaat ook voor de eerste keer mee. 

Ze loopt mooi op het randje langs de paadjes. Voor de nood hebben we haar buideltas mee. Daar voelt ze zich momenteel wel comfy in. Het is een druk startpunt waar we parkeren. Meeste mensen kijken ons aan alsof we gek zijn. Met de hond hier wandelen. Maar we gaan echt geen uren. Het is een simpele wandeling, op een zelfde niveau. Geen geklim of rare dingen. We hebben water mee voor de hond. Nieteens voor onszelf. 

iWij halen op de terugweg een kopje thee fris en een biertje bij Calheta Green. 

KAMER

 Nou krijgen we dan toch eindelijk een kamer. Een man alleen. Hij verhuurt een aantal kamers van zijn huis aan mensen. Hij is te duur voor Aiden om alleen te betalen. En hij zit in een wijk van Funchal, die voor de baan bij Mac Donalds best nog een eind weg ligt. Maar in godsnaam. We moeten iets! Dus afspraak gemaakt met de man om ter plaatse eens te kijken of het wat is. De man is heel aardig. Komt betrouwbaar over. Het huis is keurig en de huidige huurders zitten aan de keukentafel. De keuken, woonkamer en wasruimte met wasmachine zijn gedeelde ruimtes. De slaapkamer heeft een eigen badkamer. 

Het huis staat in Sao Martinho. Een wijk die langs de kust enorm veel luxe hotels heeft. Dus dat is dan weer een mooie kans...er is een bushalte in de buurt. Die tot snachts half 1 langs rijdt. De nachtdienst van Mac D is dus een no go voorlopig. 

Mac Donalds zal het overigens wel worden. In iedergeval voor het begin. Ze willen hem ook wel graag hebben. En bellen al snel, na ons bezoekje aan het filiaal. Aiden kan woensdag al op gesprek. En de medische keuring moet dan nog gepland. Donderdag bellen ze of hij dan vrijdag ook kan komen werken. Dus de vaart zit er in. 

We hebben gevraagd om uitstel tot 1 december. Want vrijdag moet eerst nog de keuring. Om 8 uur sochtends. In Funchal!!! (Vroeg dag dus). En de kamer is ook nog niet beschikbaar. 

Per ongeluk op pantoffels
Naar de medische keuring.

Maar de kamer is hopelijk wel beschikbaar per 1 december. En anders pas per 1 januari. Wij lappen de helft wel voor de 6 maanden die hij daar kan blijven. Mocht hij nog eerder een goedkopere kamer vinden, dan mocht hij gewoon gaan zei de man. Als hij het wat op tijd wist. 

Maar als de kamer pas in januari beschikbaar komt... Dat zou inhouden dat hij elke dag heen en weer moet met de bus. Drie uren heen. Drie uren terug. En dan nog een half uurtje lopen naar de bushalte in Prazeres. Pffff Dat is geen pretje. 

Voor het interview hebben we hem op de bus gezet in Calheta. Ik dacht dan weet hij alvast een beetje hoe en wat. Ook waar de haltes zijn. En waar hij eruit moet. En weer op moet stappen. 

Met de vrienden borreltje bij Madalena. Maar kind zit op de telefoon. 

Hij heeft de hele dag in Funchal doorgebracht. En heeft zelf zijn telefoon abonnement geregeld. We hadden bij aankomst een prepaid simkaartje gekocht met 10 gig. Maar dat joch zit aan die telefoon gekleefd. Dus die tien gig was op na twee dagen. De tweede 10 gig ging al net zo. Dus dan beter maar unlimited. Het is ook het enige waar hij geld aan uitgeeft. Winkelen is overduidelijk niet aan hem besteed. Dat heb ik wel gemerkt. Hij raakt niet naar kleding, schoenen of id..

NIEUWE BUS

 Ondertussen moeten we de buurtjes wegbrengen naar het vliegveld. Sijbe brengt Bartek en Kuba. En een paar dagen later moeten we weer naar Funchal, om Anya weg te brengen. Die moest nog een paar dagen werken. 

Ze hebben een nieuwe grote electrische bus besteld in Funchal. En onderweg naar het vliegveld, moeten we die bus bij de garage weg halen. 

Sijbe rijdt dan met die splinternieuwe bus naar huis en ik rij door naar het vliegveld met Anya. 

Het blijkt een automaat!!! K... ..daar hebben wij nog nooit in gereden. Ze durven wel, de buurtjes😂 Afijn het ding is allrisk verzekerd en Sijbe durft het wel aan. Alles gaat goed en een half uurtje later ben ik ook weer thuis. 

De kerel die ons dak zou bespuiten met kurkverf is een keertje geweest om te kijken hoe en wat... Verder zijn we dagen verder en hebben weer geen enkel bericht, van wie dan ook. De man heeft echter wel zijn gereedschap achter gelaten. Dat geeft hoop. 

Het andere bedrijf, waarvan ik hoopte dat ze het zouden kunnen doen, blijkt toch niet de goede apparatuur te hebben. Hij komt speciaal langs om dat te melden. Hij vindt het erg sneu. Maar ja wat kan hij doen.

Zijn spuitapparaat is voor veel dunnere verf geschikt. En de bedrijven die wel geschikte apparatuur hebben, zijn allemaal te druk. 

Ik snap nu ook wel heel goed dat Ricardo ons zo laat zitten. Die heeft zich volkomen verkeken op die kerel die het werk moet doen. Een totaal onbetrouwbaar sujet. En ondertussen zijn wij mooi het bokje. 

DE BANKREKENING

 We krijgen de indruk dat de baan wel gaat lukken. Maar een kamer is een ander verhaal. Oef!!! Weinig te zien op facebook. ( Waar hij , alleen hiervoor al, lid van geworden is) Ook iedereen, die we ook maar een beetje kennen, vragen we. Tot aan de bediening van de restaurants toe. Niemand weet iets. Dus dat wordt nog wat.

Maar voor zo'n eerste dag. Twee dagen na aankomst van het jochie, mogen we tevreden zijn met de voortgang. Hij is super gemotiveerd en werkt echt goed mee. 

Het kind kan trouwens ook leuk fotograferen 

Dinsdag gaan we er opnieuw tegenaan. We willen een bankrekening openen. Maar daarvoor hebben we een registratie met adres nodig... Ja en die kamer moet nog gezocht. En de baan moet eerst, voordat de kamer betaald kan worden... Pfff alles moet tegelijk want alles hangt met elkaar samen. 

Dus woensdag eerst naar de gemeente in Calheta om dan daar de NIF aan te vragen. Dat is sneller.  We zijn vroeg, dus redelijk snel aan de beurt. Daarna terug naar Prazeres, naar de freguesia voor de registratie. Want dan maar met ons adres tijdelijk op zijn registratie. Zodat we dat formulier donderdag op kunnen halen. Dan kunnen we daarmee donderdag naar de bank. 

De bankrekening is daarna redelijk snel gedaan. Al met al gaan we best goed. 

GEREGEL

 Smiddags maken we een wandeling door de buurt. Bakje koffie bij de buurman zijn restaurant en even voor broodjes langs de buurtsuper. 

De volgende dag is zondag. Dan kunnen we niet veel. Dus we gaan er op uit. Naar calheta beach. Wandelen met hond. Boodschappen doen en wat kletsen. 

We halen een kleine lunch bij  het Nepalese restaurant in de haven. En vragen gelijk of zij ook banen of kamers weten. 😂 Helaas niet. Deze jongens moeten elke dag van Estreito de Calheta naar beneden lopen!!! En dan na hun werkdag weer omhoog. Kilometers!!! Oef. 

Maar maandag gaan we gelijk van start. Op naar de freguesia van prazeres voor advies hoe een en ander aan te pakken. Sommige dingen zijn al klaar gemaakt in India, maar andere officiële zaken nog niet. De dame van de freguesia raadt aan, om alles in Funchal aan te vragen. Want daar zal hij hoogstwaarschijnlijk gaan wonen en werken. Dan kan hij zodra baan en huis gevonden zijn, zich laten inschrijven ter plaatse, en ook zich laten inschrijven bij een gezondheidscentrum. 

Dus op naar Funchal om dingen te regelen voor hem. We maken er maar een leuke dag van. Tussendoor ergens een hapje eten. Gezellig. We kunnen alles belopen. En zo ziet hij gelijk veel van de boulevard en het stadscentrum. 

De zon schijnt en het is er heerlijk. 

We bezoeken randstad. En bezoeken nog een ander uitzendbureau van de stad zelf. Maar bij beiden is er een NIF nodig voor de inschrijving. En natuurlijk een CV, die hij nog niet heeft gemaakt, want nooit nodig gehad. Nog een derde, veelbelovend, uitzendbureau aangedaan. Maar alles hangt af van de NIF, het belasting nummer. 

De NIF kunnen we krijgen bij het belastingkantoor. Maar eenmaal daar blijkt dat het skatsje zijn paspoort en ID niet meegenomen heeft😂😂 Dat is dan echt het achtien jarige brein, wat dat dan vergeet. Dus onverrichter zake de deur weer uit. 

Ondertussen hebben we een heel eind door de stad geslentert en het is wel genoeg voor zon eerste dag. Onderweg naar de auto, gaan we nog snel bij de Pizza hut en de macD naar binnen voor info, over hoe te solliciteren. 

Al met al blijkt dat zijn Portugees nog amper een paar woordjes behelst. Dus ook daar moet aan gewerkt worden. 

HIJ IS ER!

De zoon van Indiase vrienden Pinky en David heeft genoeg van India. Daar heeft hij geen toekomst zegt hij. En dus heeft hij gebruik gemaakt van zijn recht om, vanwege zijn Portugese voorouders, een Portugees paspoort aan te vragen. Dat had natuurlijk nog heel wat voeten in de aarde. Maar na een paar maanden is het hem gelukt!. Hij wil naar Europa komen om in een van de Schengen landen te werken of een studie te volgen en dan een carrière te maken. Hij is inmiddels net 18 geworden. Het is uiteindelijk nog zo'n kind. Hij heeft echter best wel een goed verstand. Dus ik denk dat hij het wel gaat maken hier. 

Hihi hij kijkt wat gemeen😂 maar t is een poppie

Hij komt eerst bij ons een paar weken logeren. Om een beetje te wennen aan de Westerse wereld. Zo shocking India was voor ons, zo zal hij onze landen ervaren. We hebben hem net opgehaald van het vliegveld. Ook al best een spannende onderneming. In je eentje voor het eerst buiten India. Hij ziet er zo fris uit als een hoentje. Niets geen last gehad van de lange reis. Het is een mooie jongen ook. Gave huid en mooie bruine ogen. Zijn hele leven zit in de enige koffer die hij mee heeft. En nog wat handbagage. 

 We rijden gauw naar huis waar hij blij is met zijn kamer. Hij kan zichzelf daar mooi installeren. We spreken af dat hij sochtends zijn ontbijtje op de kamer neemt. Hij kan zelf bepalen wanneer hij opstaat. Wij zijn dan ook even op ons gemak, omdat we de badkamer beneden moeten gebruiken. Om half 10 ben ik vaak wel klaar met mijn dingetjes. Wat huishoudelijke taken en wat voorbereiding voor het eten. Want ik vindt het vervelend als ik daar niet de tijd voor heb. Of op mn vingers gekeken wordt... Dan voel ik me teveel gepusht. Laat mij maar even rustig alles doen.

AIDEN KOMT

Het is zover. Aiden, de zoon van Indiase vrienden, komt naar Europa. En eerst bij ons logeren. Dan kunnen we hem een beetje wegwijs maken in onze westerse cultuur en gewoonten. HiiiiIII hij komt uit een echt typisch Indiaas gezin. Dus het zal mij heel erg benieuwen, wat hij er van gaat vinden.

 Hij heeft er heel veel zin in. Vorige week is hij 18 geworden. Dus ergens ook nog zon kind. En dan al een nieuw leven willen beginnen in Europa. Vanwege zijn Portugese voorouders, mocht hij een Portugees paspoort aanvragen. En is nu vrij om te gaan en staan binnen Europa Schengen. 

De stijle wanden van Ribeira Brava 

Hij heeft een goed verstand. En ik denk dat hij het gaat redden. Bijzonder gemotiveerd. Maar makkelijk zal het niet zijn. Zaterdag halen we hem op van het vliegveld. 

DE FREGUESIA

 Sinds de brand in onze omgeving, zijn we ons wel wat bewuster geworden van de risicos bij ons eigen huis. Aan de voorkant is het niet zo erg. We hebben een grote muur, en een weg voor, en daarna de huizen van de buren. Het grasland links van ons,  is laag spul en dat brandt wel snel af ALS ..En er zit asfalt tussen ons en het landje.  Maar achter ons huis is een ander verhaal. Achter ons ligt een verlaten huis, met een stuk land wat tot aan ons huis loopt. Er is iets ruimte tussen ons huis en de stijle wal van aarde, van een meter of drie hoog,  van het land van het huis achter ons. 

Op dat landje groeit veel hoog " cane" tot vlak achter ons huis tegen de dakrand aan. Dat fikt als een toorts als er brand komt. Ook wat struiken groeien daar en een boom waarvan de takken over ons dak groeien. De aarden wal is deels naar beneden gekomen en ligt tegen onze muur. 

Ik wil dat weg hebben. Het schijnt dat de eigenaar van het land daarvoor moet zorgen. Maarja wie is dat? Bovendien zei Joey, dat die grond drie eigenaren heeft. 

We zijn daarom naar de freguesia gegaan. Het kantoor van de locale gemeente zeg maar. Om te vragen wat nu? De dame snapte helemaal waar ik me zorgen over maakte. Nu helemaal nu het halve eiland is afgefikt. Ze zou vrijdag iemand sturen om de zaak te bekijken. Inmiddels is het vrijdagavond en ik heb nog niemand gezien. Maar ff afwachten wat er gaat gebeuren. Of er wellicht iemand van de gemeente de boel gaat snoeien. 

En anders maar weer naar de dame van de freguesia.